(20.) 5. „Prawda i ucieczka”

- Mark… - zaczęła. - …to nieprawda… - ciągnęła płacząc Stormie.

- Co nieprawda? – dopytywał się Mark.

- Ja wiedziałam, że Riker podsłuchuje. Chciałam dać mu nauczkę.

- Jakoś Ci nie wierzę! – krzyknął Mark i wyszedł.

- Mark! – wołała za nim.

Nie dogadali się. Mark spakował się i postanowił z samego rana wyjechać do mamy. Z samego rana Stormie przyszła do niego i przytuliła się.

- Mark nie wyjeżdżaj. To co czytał Rocky to nieprawda. Ja tylko chciałam dać Rikerowi nauczkę. Może teraz oduczy się podsłuchiwania.

- Serio?

- Serio. Wybacz mi, że musiałeś to znosić.

- Dobra. Już nie jestem zły. Ale powiesz wszystkim prawdę?

- Powiem.

W tym momencie wszyscy zjawili się w kuchni.

- Słuchajcie. – zaczęła Stormie. – To co czytał wczoraj Rocky to nieprawda. Wymyśliłam to po to by dać Rikerowi nauczkę za podsłuchiwanie.

- Co? – zapytał zdziwiony Rik.

- To, że ta cała historia to kłamstwo. Gdybyś nie wiedział, że mój pamiętnik nie jest fioletowy tylko brązowy.

Mama jeszcze długo rozmawiała z Rikerem. Dowiedział się prawdy. Ale to nie wszystkie niespodzianki.

***

Tymczasem Ross jadł z Laurą śniadanie.

- Lau gdzie jest Pixie?

- Nie wiem. – odrzekła chociaż wiedziała, że Pixie uciekła.

- Na pewno?

- Na pewno.

- Ale tak na 100%?

- Nie.

- Opowiadaj co się wydarzyło.

- Dziś rano wypuściłam Pixie do ogrodu. Obserwowałam ją. W pewnym momencie gdzieś zniknęła. Szukałam jej. Nigdzie jej nie było. Przepraszam Cię Ross.

- Co? Pixie uciekła?

- Tak.

- Zrobiłaś to specjalnie! Byłaś o nią zazdrosna! – krzyczał na nią.

- Nie zrobiłam tego specjalnie. Lubię Pixie i nie jestem zazdrosna.

- Jakoś ciężko mi w to uwierzyć.

- Pomogę Ci jej szukać.

- Nie musisz! Wracam do mamy! Czekaj na papiery rozwodowe! – nadal krzyczał. Wybiegł z kuchni, spakował się i wyszedł. Lau oparła się o drzwi i płakała. Ross wrócił do mamy. Stormie nie pozwoliła mu iść szukać Pixie gdyż miał gorączkę. Wszyscy zaangażowali się w poszukiwania Pixie. Lau też. Znalazła ona Pixie. Przyszła do Rossa.

- Rossku. Zobacz znalazłam twoją Pixie.

Ross popatrzał i przytulił Lau, która miała na rękach Pixie.

- Wracaj do mnie. – powiedziała i go pocałowała.

- Wracam.

Ross od razu zabrał swoje rzeczy i poszedł z Laurą. Lau pomogła mu się rozpakować. Rossy cieszył się, że znów są razem.

***

Minęło kilka dni. Riker siedział z Ellie w biurze. Blondynka nie wiedziała jak mu coś przekazać. Zastanawiała się. Rik to zauważył.

- Co jest? – spytał.

- Nic takiego…

- A sądzę, że jednak to coś.

- Wcale nie. – powiedziała nieco poniesionym tonem.

- Może się uspokoisz i mi powiesz co jest?

- Dobra. Więc... – zaczęła i zemdlała. Gdy otworzyła oczy nie dość, że zobaczyła Rika to jeszcze swojego tatę.

- Wszystko ok? – spytał ją tata.

- Tak. A co tu robisz? – spytała ojca.

- Miałem wpaść do Ciebie jak przyjadę. Więc jestem.

- Ok. A możesz na chwilę zostawić nas samych?

- Mogę. I tak jadę do domu. Zrobię sobie obiad.

- Świetnie

Tata Ellie wyszedł, a Riker ponownie wrócił temat porannej rozmowy.

- Więc co jest? – spytał.

- Musisz wiedzieć, że... – w tym momencie zadzwonił telefon. – Poczekaj chwilę. To moja mama. – rzekła i opuściła biuro. Po kilku minutach wróciła.

- Więc? – spytał.

Ellie by nie przeciągać postanowiła powiedzieć mu wprost.

- Jestem z Tobą w… - znów zadzwonił telefon. Ellie wyszła na 5 minut. – Na czym to skoczyłam? – spytała Rika.

- Na tym, że jesteś ze mną w…

- W ciąży. – dokończyła.

- Co? – zakrztusił się swoją bułką.

- A to, że będziemy mieli trojaczki.

Riker przeżył w tym momencie szok. Nie sądził, że zostanie ojcem w tak młodym wieku i, że te dzieci będzie miał ze swoją szefową.

-----------------------------------------

Hejka! Dawno mnie nie było... Mam nadzieję, że rozdział się podoba. Piszcie w komentarzach swoje opinie. Ja zmykam i nie wiem kiedy następny rozdział, ale na pewno jeszcze w tym tygodniu ;-)