(18.) 3. „Umowa i wędkowanie”

Dedykuję ten rozdział Weris Lynch za to, że czyta bloga pomimo, iż w nie wszystkich jest Ross. Kochana Weris, zdjęcie Rossa pod rozdziałem dla Ciebie <3

Riker obudził się. Popatrzał na Ellie. Zerknął też na zegar. Była 8:34. Blondynka też się obudziła.

- Rik. – rzekła i szturchnęła go w bok.

- Co jest kochanie? – spytał i przekrzywiając głowę spojrzał na nią.

- Mój tata będzie tu za 10 minut. Lepiej by było gdybyście się nie spotkali.

- Dlaczego?

- Bo… - dziewczyna nie wiedziała co powiedzieć. – Chyba nie chcesz jeszcze ślubu? – spytała choć wiedziała co odpowie.

- Nie chcę. Ale co to ma wspólnego z twoim tatą?

- Jak miałam 16 lat to spisałam z rodzicami umowę, Oto ona. – wyjęła z torebki notatnik i pokazała Rikowi. – Przeczytaj pierwsze dwa punkty i ostatni.

Riker przeczytał i zaczął się zbierać.

- Tak sądziłam. – powiedziała Ellie. – Ty nie chcesz ślubu, a pierwszy punkt umowy mówi, że chłopak, z którym spędzę pierwszą w moim życiu noc musi mnie poślubić. A dobre wiesz, że padło na Ciebie Rikuś…

- Tak… Ale ja nie jestem gotowy na ślub! – krzyknął i wyskoczył przez okno, gdyż usłyszał głos jej taty. Z pośpiechu zostawił łańcuszek z przywieszką, na której było napisane R5.

Rik uciekał co sił, a tata Ellie wszedł do niej do pokoju. Zauważył łańcuszek. Podniósł go i pokazał blondynce.

- Co to jest? – spytał dość spokojnie.

- Łańcuszek z przywieszką, na której jest napisane R5? – odrzekła nieco pytająco.

- Ale co to robi na szafce przy twoim łóżku? Jak to wyjaśnisz?

- Riker, mój asystent chował dokumenty do teczki i pewnie przez przypadek jego łańcuszek się zaplątał. Ja tą teczkę zabrałam do domu i uzupełniałam papiery. Byłam dość zmęczona i poszłam się położyć. Zabrałam dokumenty ze sobą. Zasnęłam nad nimi. Są wypełnione do końca. Z rana schowałam je do torebki. A łańcuszek został. Muszę go dziś oddać Rikerowi.

- Nie sądzę by łańcuszek Rikera zaplątał się w dokumenty. Ale ok. Skoro tak uważasz. – tata Ellie już wychodził, ale jeszcze się obrócił i dodał. – Śniadanie czeka w kuchni.

- Ok. Zaraz przyjdę i wychodzę do biura.

Blondynka szybko się ogarnęła, zjadła śniadanie i poszła do pracy.

***

Tymczasem Ell zabrał węża i poszedł do Rockyego.

- Hej! – krzyknął do niego od wejścia Ellington.

- Hej. – odrzekł spokojnie Rocky. – Co Cię tu sprowadza przyjacielu?

- Przyniosłem Ci żywego węża. Nazywa się Ratliffożerca.

- To super. – odrzekł Rocky i wziął od Ratliffa klatkę. – Dzięki Ell. – rzekł i poklepał go po ramieniu.

Ellington wrócił do domu, a Rocky zabrał węża do swojego pokoju.

***

Rik siedział w biurze i czekał na szefową.

- Spóźniłaś się o całe 5 sekund. – rzekł uradowany.

- A Ty ile razy przychodziłeś o 5 sekund za wcześnie? – spytała nie czekając na odpowiedź. – Musimy coś jeszcze ustalić.

- Ale co?

- Mój tata nie może się dowiedzieć co się między nami wydarzyło… Najlepiej zapomnij o tej nocy. Udawaj, że nic się nie wydarzyło. – wytłumaczyła mu i oddała łańcuszek, który rano zostawił w jej domu.

- Ale jak? Ja nie potrafię zapomnieć.

- Postaraj się Rik. Błagam Cię.

- Ale się nie da! – krzyknął zapłakany.

- Musisz. Powiem Ci coś. Byłeś jedynie zabawką na jedną noc. Zrozumiałeś?

- Co!? Mnie nie wolno tak traktować! -  zapłakany i wybiegł z biura. Po drodze wpadł na ojca Ellie, ale nawet go nie zauważył. Wbiegł do domu i zamknął się w pokoju. Płakał, gdyż jeszcze NIKT go tak nie skrzywdził jak ona. Riker użalał się nad sobą. Stormie przyszła do niego.

- Co jest synuś? – spytała i przytuliła go.

- Ellie potraktowała mnie jak zabawkę na jedną noc. Po za tym kazała mi o wszystkim zapomnieć.

- Nie martw się. Na pewno nie chciała Cię zranić. – mama zaczęła mu wycierać łzy. – Zobaczysz. Przyjdzie tu i będzie Cię przepraszać.

- No nie wiem.

***

Tego samego dnia wieczorem Ellie stanęła u Lynchów w drzwiach.

- Dobry wieczór. Jest Riker? – spytała z lekką obawą.

- Jest u siebie. – odrzekła Stormie, która otworzyła blondynce drzwi.

- Zastanawiam się czy Rik będzie chciał ze mną rozmawiać.

- Nie wiem. W końcu go zraniłaś… - rzekła Stormie i poszła do kuchni.

Dziewczyna zapukała i weszła do Rikera do pokoju. Usiadła na łóżku obok niego i go przytuliła.

- Rik jesteś zły? – spytała nieco przestraszona.

- Trochę… Zraniłaś mnie.

- Nie chciałam.

- Wiem.

- Ja tylko chciałam… - nie wiedziała co powiedzieć. – …by mój tata się nie dowiedział o tym co się wydarzyło. Wtedy nie musiał byś brać ze mną ślubu. Tylko do czasu, aż sam byś go chciał i był na niego gotowy.

- Aha. Czyli chodziło o mnie?

- Tak. Tylko o Ciebie. Kocham Cię i chcę byś był szczęśliwy.

Rik i Ellie jeszcze długo rozmawiali.

- Wiesz, że mój tata lubi wędkować? – spytała.

- Teraz już tak.

- A masz ochotę pojechać ze mną i moim tatą na ryby?

- Bardzo.

- To przyjdź jutro o 5:20 do mnie. 5:30 wyjeżdżamy.

- Będę na 100%. – odrzekł i uśmiechnął się do niej.

- To ja już będę uciekać. Musze się wyspać. – rzekła blondynka i pocałowała Rikera po czym wyszła.

***

Następnego wczesnego ranka Riker jechał z szefową i jej tatą na ryby. Rik i Ellie kłócili się w samochodzie o to kto będzie śpiewał i co podczas podróży. Gdy dojechali nie było lepiej. Zamiast łowić ryby kłócili się.

- Kiedyś złowiłem łososia wielkości Rockyego. – chwalił się Rik.

- Tak. Ale chyba wtedy Rocky miał 3 lata. – Ellie zgasiła go.

- Nie prawda! Bo 5! – krzyczał Riker.

- Cicho, bo spłoszycie ryby. – powiedział tata Ellie.

- Widzisz Rik? – spytała. – Płoszysz ryby idioto!

- I kto to krzyczy? Teraz jak ja jestem cicho to Ty się odzywasz. – Riker był wściekły. Ellie też. Zaczęli jeszcze bardziej sobie dogryzać.

- Ty wychowywałeś się w chlewie! – krzyczała Ellie to Rika.

- Ty też. A rodziców zastępowały Ci świnie.

- Prawda. Ellie całe dnie przesiadywała ze świniami w chlewie.

- Tato!? – krzyknęła oburzona blondynka. – Wiesz co Rik? – spytała.

- Nie wiem.

- Twoja matka to locha!

- Nie wiem co to locha, ale to obraźliwe. A jak by się odgryźć to twoja wygląda jak wiedźma!

- Nie prawda. Ona jest piękna! A jak już kłócimy się obrażając rodziców… Twój ojciec to knur!

- A twój… - chciał krzyknąć, ale się opanował. - …to bardzo miły człowiek. – dokończył.

- Tak właśnie myślałam. – powiedziała Ellie.

Zapanował spokój. Wszyscy siedzieli na łódce i łowili ryby. Riker łowił je na kanapki z musztardą.

- Mam ją! Mam ją! To duża sztuka! – Rik zaczął ciągnąć wędkę.

Wszyscy usłyszeli plusk. Po chwili Riker wyciągnął Ellie trzymającą jego kanapkę.

- Rzeczywiście duża sztuka! – krzyknął.

- Ty debilu! Nie jestem rybą! Odczep mnie! – krzyczała mokra dziewczyna.

- Proszę bardzo. – Rik odczepił blondynkę, a ta ponownie wpadła do wody.

Mokra Ellie wyszła z wody i usiadła na łódce.

- Kiedyś Cię zabiję! – krzyknęła.

- I wzajemnie. – odrzekł.

Znów zaczęli się kłócić. Tata Ellie zdążył zabrać ryby z łodzi. Gdy wyniósł ostatnią sztukę, Rik i Ellie wpadli do wody. Blondynka próbowała go utopić, ale jej się nie udało. Wynurzyli się z wody.

- I co? – spytał. – Mnie nie idzie utopić, gdyż umiem świetnie nurkować.

- Skoro nie da się Ciebie utopić to wynajdę inny sposób. – odrzekła i zaczęła wyciskać wodę z ubrań i włosów.

Po pół godziny wszyscy byli już gotowi do drogi powrotnej. Rikuś znów kłócił się z szefową o to kto będzie śpiewał w samochodzie. Ojciec Ellie nie mógł ich znieść, więc specjalnie skręcił gwałtownie. Blondynka usiadła Rikowi na kolana. Ten ją objął i pocałował namiętnie. Dziewczyna szybko się od niego odkleiła i usiadła na swoje miejsce. Uśmiechnęła się do niego uroczo. Do końca podróży już się nie kłócili. Gdy dojechali do domu Rika Ellie wysłała mu buziaka na pożegnanie. Sama pojechała z tatą do domu.

- Widziałeś mój pocałunek z Rikerem? Wtedy jak gwałtownie skręciłeś.

- Tak. Widziałem i przyznam, że było to urocze.

- Przyznaj. Zrobiłeś to specjalnie?

- Tak. Nie mogłem was znieść i musiałem was pogodzić.

-----------------------------------------------

Hejka! Kolejny dość długi rozdział. Mam nadzieję, że się podoba. Komentujcie i wyrażajcie swoje opinie ;)