(30.) 15. „Pogrzeb Rika i smsy”

Od samego rana wszyscy szykowali się do pogrzebu Rikera. Ellie cały czas płakała, dlatego nie zrobiła makijażu, bo chyba z trzy razy jej się rozmazał. Wyszła z domu godzinę przed pogrzebem. Razem z Lynchami pojechała na cmentarz. Wszyscy zajęli miejsca w kostnicy. Ellie jeszcze bardziej się rozpłakała… Chciała, aby Rik ją przytulił… Blondynka rozmyślała tak o Riku, kiedy przyszedł ksiądz. Pomodlił się i wyszedł z kostnicy. Wszyscy szli procesją za nim do miejsca, w którym miał być pochowany Riker. Tabliczka już stała. Dół był dość głęboki. Ksiądz jeszcze raz się pomodlił. Gdy skończył, specjalna usługa typu „Zieleń Miejska”, powoli opuszczała trumnę w dół. Zakopali ją. Każdy po kolei składał wiązanki na grobie. Ellie poszła ostatnia. Położyła wiązankę i obróciła się. Za Rockym zobaczyła Rikera machającego do niej i cicho wypowiadającego jej imię.

- Tam jest Rik! – krzyknęła. Stormie złapała ją i przytuliła.

- Moje biedactwo… Tam nie ma Twojego Rikera. On nie żyje i jest tam pochowany. – mówiąc to obróciła Ellie w stronę grobu.

- Pani nic nie rozumie! On stał za Rockym!

- Coś Ci się zdawało.

- Wcale nie. Machał do mnie i wołał mnie! On żyje! – Ellie wyrwała się z objęć Stormie i ruszyła w kierunku miejsca, w który widziała Rikera. – Rocky. – zaczęła. – On tam był. Stał za Tobą. Widziałeś go?

- Nie widziałem, ale tak jak Ty słyszałem. Wołał tylko „Ellie, Ellie, Ellie”. Nic więcej. Powtórzył twoje imię trzy razy i zniknął. Ale przedtem, poczułem jak wyciąga swoją komórkę. I wiesz co? Możesz mieć rację, że on żyje.

- Bo ma. – wtrącił Ross.

- Ty coś wiesz? – spytała dziewczyna.

- Nie, ale przypuszczam, że żyje, bo przed chwilą puścił mi strzałkę na komórkę… Dosłownie dwie minutki temu.

***

Stypa była skromna. Wszyscy siedzieli przy stole i tylko patrzeli na siebie nawzajem. Milczeli… W pewnym momencie Ellie dostała smsa z nie znanego numeru. 

Dziewczyna była zszokowana. Czyżby Rik żył? Nie wiedziała co robić…

***

Stypa skończyła się o 18. Ross postanowił pójść z Laurą na spacer. Po pół godziny spaceru, do Rossa zadzwonił Riker.

- Hej brat! – wydarł się do słuchawki Rik, gdy tylko Ross odebrał.

- Hej. Dlaczego dzwonisz? Jestem z Laurą na spacerze, więc może coś podejrzewać i się na mnie obrazić, że jej nie powiedziałem.

- Czego nie powiedziałeś? – zapytała brunetka i zamrugała do niego oczami.

- Wszystko Ci powiedziałem kotuś… - powiedział czule do Lau, Ross. Tymczasem Riker to słyszał.

- Kotuś? Czy to było do mnie? – pytał, śmiejąc się przy tym Rik.

- Nie to nie do Ciebie, to do Lau. Więc po co dzwonisz?

- Chciałem się tylko o coś Ciebie spytać… A mianowicie. Czy wszystko ok i moja tajemnica jest nadal bezpieczna?

- Wszystko ok. Nikt nic nie wie, nawet Lau.

- Jednak coś ukrywasz? – spytała Laura będąca obok Rossa.

- To nie jest nic takiego… Z resztą, ta osoba, która mi to powiedziała, dodała, że nie mam tego nikomu mówić.

- Ale mi możesz. Nikomu, ale to NIKOMU się nie wygadam.

- Daj spokój. To nie twoja sprawa, więc Ci nie powiem.

- Jak sobie chcesz! Ja wracam do domu. Odbiorę dzieci od mojej mamy. Nie masz się co spodziewać, że wybaczę Ci te tajemnice! – wrzasnęła Laura i ruszyła do domu.

- Lau poczekaj! – wołał za nią Rossy. Nie zamierzała się obrócić. – I widzisz co narobiłeś? Rozwaliłeś mi małżeństwo. Ona mi tego nie daruje! Zrozumiałeś!? – wrzasnął do słuchawki i zakończył połączenie. Ruszył do domu. Musi się dogadać z Lau i to szybko.

***

Ellie siedziała w sypialni. Usiłowała zasnąć. Gdy prawie się jej to udało, dostała smsa od Rika.

- Zaraz, zaraz… Sms od Rika? – spytała sama siebie.

***

Ross wbiegł z Lau do domu. Poczekał, aż ułoży dzieci do snu w kołyskach. Mimo, iż stał w drzwiach od pokoju dziecięcego, Laura wyminęła go i poszła do sypialni. Walnęła się na łóżko. Ross zrobił to samo. Położył rękę na jej plecach i zaczął ją głaskać. Lau zepchnęła jego rękę jeden raz, drugi raz, trzeci raz, ale Ross nie dawał za wygraną i cały czas kład ją powrotem. Laura zauważyła niepowodzenie i poddała się. Była ciekawa co dalej zrobi Ross. Blondyn zaczął spokojnie mówić do niej.

- Laucia, kotuś. Wiesz, że Cię kocham i jeśli ta tajemnica jest dla Ciebie tak ważna, to… zdradzę Ci co to jest.

- Naprawdę? Myślałam, że twoim jedynym sposobem na rozwiązanie problemów i dogadanie się ze mną jest łóżko i Ty już dobrze wiesz co… – spytała przez łzy.

- Naprawdę. Chodzi o to, że Riker żyje.

- Co!?

- Riker żyje. Wtedy jak przytulałaś i pocieszałaś Ellie, ja wszedłem do niego. Dopiero po dłuższej chwili zorientował się, że to ja, więc otworzył oczy i powiedział mi, bym dopilnował tego, by nie otworzono trumny. Trumna została pochowana pusta. A wracając do wcześniej. Riker poprosił lekarza, by ten przekazał wam, że nie żyje. I to by było na tyle. A jeśli chcesz wiedzieć kto do mnie dzwonił… To dzwonił Riker. Ma zamiar pojawić się na swoim weselu, dlatego jego garnitur tu jest. Mam nadzieję, że nie wygadasz się nikomu i za tydzień Rik zrobi wszystkim niespodziankę,

- Ross, ja nie wiedziałam, że to aż tak ważne. Wierz mi, że nikomu się nie wygadam.

- To jak? Między nami wszystko ok?

- Tak Rossy. Między nami wszystko ok.

Ross był zadowolony, że nie musi już okłamywać Laury w sprawie z Rikiem. Znów spędzili razem namiętną noc…