10. „Nieudany pogrzeb i nowy dom”

Gdy Ross wrócił do domu z Laurą zobaczyli Rydel rzucającą perkusją.

- Pewnie zaraz zacznie rzucać czym popadnie. – oznajmił Lau Ross. – Lepiej odprowadzę Cię do twojego domu i pomogę Ci się rozpakować.

- Dobrze. Chodźmy.

Ross nie zdążył chwycić klamki, by wyjść, a Delly już rzucała w Ella krzesłami.

- Rossy chyba jednak lepiej się pospieszmy nim twoja siostra rzuci kanapą.

Ledwo wyszli za drzwi już usłyszeli huk.

- Pewnie Dellcia rzuciła stołem.

- Stołem, a nie kanapą? – spytała Lau.

Znów coś huknęło.

- Na pewno był to stół, bo teraz była to kanapa.

Ross wziął walizki Lau, bo swoje już wstawił. Zaniósł bagaże do jej domu i wniósł do pokoju. Gdy Ross zniósł rzeczy Laury do łazienki, by włożyć je do pralki natknął się na tatę Lau.

- Dzień dobry… - powiedział wystraszony Ross.

- A dzień dobry Rossie. Co Ty u nas robisz?

- Ja przyniosłem Laurze bagaże i pomagałem się jej rozpakować, a teraz Lau poprosiła bym posegregował te rzeczy i wyprał w pralce. I dodała, że tą sukienkę mam wyprać ręcznie.

- Aha. Czyli Ty pomagasz Laurze?

- Dokładnie tak. A mam do pana pytanie. Dlaczego pan mnie nie lubi? Ja nie robię Lau krzywdy.

- Kiedyś chciałem być ze Stormie, ale ona wybrała Marka. Od tego dnia nasza rodzina nienawidzi się z Lynchami. Ale do Ciebie nic nie mam. Tak jest już od wielu lat.

- A mogę być z Lau? – spytał nieco mniej wystraszony Ross.

- Możesz. Tylko jej nie skrzywdź.

- Nic się jej nie stanie. Ja będę o nią dbać, będę ją kochać. Niech się pan nie martwi.

- To nie przeszkadzam. Wypierz Lau te rzeczy, które Ci kazała. A i jeszcze jedno. Kolacja jest o 19:00.

Ross wyprał wszystko i przyszedł do Lau, która siedziała w swoim pokoju.

- Wszystko wyprane i rozwieszone na linkach w łazience.

- Dzięki Rossiu. Jesteś taki kochany.

- To, że jestem kochany to wiem. Ciągle mi mówisz albo to albo, że jestem cudowny albo, że jestem uroczy itp.

- Oj Rossy. Nie sądziłam, że aż tak Ci słodzę. – uśmiechnęła się do niego i przytuliła.

- Laura! Vanessa! Kolacja! – krzyczała ich mama.

- Już idziemy! – odkrzyknęły dziewczyny.

Vanessa i Laura z Rossem zeszły na kolację. Ross zachował się jak dżentelmen i odsunął Lau krzesło.

- Proszę usiądź. – powiedział do niej.

- Dziękuję Ross. – rzekła i uśmiechnęła się do niego.

Wszyscy zjedli kolacje. Ross pomógł posprzątać i wrócił do siebie. Rydel już nie wariowała tylko pisała coś, a Ratliffa nie było.

- Rik czy wiesz dlaczego nie ma już Ella? – spytał Ross.

- Nie. A dlaczego pytasz Ross?

- Bo mieliśmy pograć razem w gry na TV.

- Aha. Wyszedł jakieś pół godziny temu. Delly mu coś zrobiła.

- Rik ja wiem, że kłamiesz. Ona go zabiła, a wy go wynieśliście. Co?

- Tak. Ale nie smuć się Ross, znajdziemy nowego perkusistę. Może Rocky?

- Nie. Rocky się nie daje.

- Racja. Chyba nikt nie da rady go zastąpić.

- A jak się trzyma Delly? – spytał bardzo smutnym głosem Ross.

- Kiepsko. Boi się, że wszystko się wyda. Dopiero jak leżał i się nie ruszał dotarło do niej, że coś do niego czuje.

- To naprawdę kiepska sprawa. Musimy coś wymyślić. Delly chyba jeszcze nigdy nie była smutna.

- Prawda. Musimy coś wymyślić i to szybko. – odrzekł Rik i poszedł do siebie.

Tej nocy Ross, Riker, Rydel i mama Stormie nie mogli spać. Myśleli o Ratliffie. Delly w szczególności.

***

Minęło kilka dni. Wszystko było już załatwione. Miał być pogrzeb Ratliffa. Wszyscy zebrali się w kostnicy. Organista się spóźniał. Delly nie mogła znieść tego, że to wszystko przez nią i zaczęła śpiewać piosenkę, którą napisała ostatnio właśnie o nim. Gdy doszła do refrenu zaczęła śpiewać coraz wyżej. W końcu gdy zaśpiewała „Love Me! Yeah” Ratliff aż się obudził w trumnie i wyszedł z niej. Podszedł do Delly i ją przytulił.

- Ell ty żyjesz? – spytała z nie dowierzeniem.

- Tak mała. – odrzekł jej i przytulił jeszcze mocniej.

- Delly ta piosenka nadaje się na Loudera. – powiedział wesoło Rik, który podbiegł do nich w tym momencie. – Tego nam brakowało.

- Rik ma raje. – wtrącił Ross i dodał: - Ale co ze stypą?

- Nic. Jedzenie nie może się zmarnować. Chodźmy jeść! – krzyknął Rik i wybiegł z kostnicy.

Wszyscy po kwadransie świętowali to, że Ell żyje. Goście twierdzili, ze było super.

***

Kilka dni później Ross czytał w gazecie o tym pogrzebie.

- Nazwali to pogrzebem roku! – krzyknął Ross do wszystkich.

- To super. Ale jeszcze fajniejsze jest to, że Ell żyje. – powiedziała Rydel.

- Delly czy Ty przypadkiem nie kochasz się w Ratliffie? – spytał ją Ross.

- Tak, ale nikomu nie mów.

- Nie powiem. Obiecuje. – przyrzekł jej Rossy i zaczął czytać gazetę dalej. Zalazł ogłoszenie o sprzedaży pięknego domu, w niskiej cenie i to naprzeciwko ich domu. Ross szybko spisał numer i zadzwonił.

- Dzień dobry. Z tej strony Ross Lynch. Jestem zainteresowany kupnem tego domu. Znalazłem tę ofertę w dzisiejszej gazecie.

- Dzień dobry. Panie Rossie może pan przyjść zobaczyć dom o godzinie 16:30. Dobrze?

- Dobrze. Na pewno będę. – Ross jeszcze się pożegnał i rozłączył.

Zadzwonił chwilę później do Laury.

- Hej Lau. Możesz się ze mną spotkać tak o 16:20?

- Cześć Rossiu. Dziś nie mogę, bo mamy ważnych gości. A to jest coś ważnego?

- Nie. Chciałem, żebyś obejrzała ze mną dziś o 16:30 dom. Chcę go kupić i trochę się usamodzielnić. Nie mogę przecież całe życie mieszkać u mamusi na garnuszku.

- No tak. Masz racje. Wiedz, że bardzo bym chciała, ale nie mogę. Pa Rossku.

- Pa Lau.

Ross skończył rozmawiać z Lau przez telefon i przyszedł do kuchni.

- Mamo co myślisz o tym bym się wyprowadził?

- Jak chcesz. Ja Cię nie wyganiam. Pozawalam Ci tu mieszkać jak długo chcesz.

- Jesteś kochana. Idę dziś obejrzeć dom. Jest dość tani i jest dość blisko nas. Dokładnie to naprzeciwko.

- To zawsze miałbyś do mnie blisko.

- Zawsze.

Ross uśmiechnął się do mamy. O 16:30 Ross poszedł oglądać ten dom. Pan, który chce to sprzedać oprowadził Rossa i powiedział, że musi sprzedać dom, bo wyjeżdża i już nie wróci. Dom bardzo przypadł Lynchowi do gustu.

- Kupuję go. – powiedział Ross przy wyjściu.

- Dobrze. To są klucze i kartka z numerem konta. Na przelew czekam do końca września. Może być w ratach.

Ross został sam w domu. Usiadł na kanapie. „Ten dom jest cudowny…” – pomyślał Ross i wrócił do domu mamy.

Tej nocy Ross śnił o tym jak cudownie będzie się tam mieszkało z Lau jak się zgodzi.

Ross następnego ranka zrobił przelew. „Dom jest już mój” – pomyślał i spojrzał na akt własności. Ross przeprowadził się od razu. „Będę tęsknił za moim dawnym pokojem, za piszczącą na widok robaka Delly…” – myślał dość długo. Z zamyślenia wyrwał go głos mamy.

- Rossku zbieraj się. Tata jeszcze Ci pomoże, bo za godzinę idzie do pracy.

- Już jestem gotowy. – odrzekł Ross i przeprowadził się do nowego domu, który wydawał się pusty bez zespołu…

                                                                    ***

Ross rozpakował swoje rzeczy i poszedł do Lau.

- Lau! – krzyczał od wejścia.

- Co jest Ross? – spytała schodząc ze schodów.

- Lau mam bardzo ważne pytanie.

- Jakie Rossku?

- Zamieszkasz ze mną?

- No nie wiem… - zaczęła się zastanawiać. – Nie. A teraz wyjdź.

Ross wyszedł od Lau z domu i nucił sobie piosenkę, której nawet nie znał. Jak wrócił spisał tekst i nuty. Do jego pokoju wszedł Rik.

- Rik muszę Ci coś zaśpiewać.

- To dawaj.

- Ta piosenka sama przyszła mi na myśl po tym jak Lau złamała mi serce. Opisuje naszą miłość. Nazwałem ten utwór „Crazy Stupid Love”. – Ross krótko opowiedział Rikowi historię powstania piosenki i zaczął śpiewać...

„Wherever we go yeah

It's crazy stupid love

I'm loosing all control ooh

Wherever it takes baby 

It's crazy stupid love 

I feel it throught your bones ooh

We got that

Crazy stupid love”

***

Ross siedział załamany po tym jak Lau złamała mu serce. Nie wiedział czy jego życie ma sens...